विमान आणि डॉक्टर विद्यार्थ्यांची शोकांतिका

 -उमाजी म. केळुसकर ⬑ विश्वभरारी ⬉

              
 अहमदाबादच्या शांत आकाशात एका क्षणात काळाने घातलेला घाला, आणि त्यातून घडलेली भीषण दुर्घटना… परंतु, या अपघाताचे सर्वात दुःखद आणि दुर्लक्षित पैलू म्हणजे जमिनीवर झालेले नुकसान. बी.जे. मेडिकल कॉलेजचे वसतिगृह हे डॉक्टरकीचे शिक्षण घेणाऱ्या शेकडो विद्यार्थ्यांचे घर होते. तिथेच, भविष्य घडवण्याची स्वप्ने पाहणारे, समाजाची सेवा करण्याची उमेद बाळगणारे तरुण वैद्यकीय विद्यार्थी, डॉक्टर आणि त्यांचे कुटुंबीय वास्तव्यास होते. या अपघातात किमान २० एमबीबीएस विद्यार्थी, १ पीजी निवासी डॉक्टर आणि एका सुपरस्पेशालिस्ट डॉक्टरची पत्नी यांचा दुर्दैवी मृत्यू झाला. याव्यतिरिक्त, ६० हून अधिक वैद्यकीय विद्यार्थी जखमी झाले आहेत. हे आकडे केवळ आकडे नाहीत, तर ती आपल्या देशाच्या भविष्याची हानी आहे. जे तरुण उद्याचे डॉक्टर बनून लोकांचे प्राण वाचवणार होते, त्यांची जीवनयात्रा इथेच अकाली संपली. 

              एअर इंडियाचे लंडनला जाणारे विमान अहमदाबाद विमानतळ परिसरातच बी.जे. मेडिकल कॉलेजच्या वसतिगृहावर कोसळले आणि बघता बघता होत्याचे नव्हते झाले. ही केवळ एक विमान दुर्घटना नव्हती, तर ती एक अशी हृदयद्रावक शोकांतिका होती, जिने अनेकांचे आयुष्य उद्ध्वस्त केले आणि संपूर्ण देशाला हादरवून सोडले. या अपघातात २६५ लोकांचा मृत्यू झाला, ही संख्या केवळ एक आकडा नसून, त्यामागे अनेक स्वप्ने, अनेक कुटुंबे आणि न भरून येणाऱ्या पोकळीची गाथा आहे.

या दुर्घटनेत विमानात असलेले २३० प्रवासी आणि १२ क्रू सदस्य असे एकूण २४२ जण मृत्युमुखी पडले. लंडनला जाण्याची स्वप्ने घेऊन निघालेले हे प्रवासी आणि आपले कर्तव्य बजावणारे क्रू सदस्य, त्यांना हे माहीत नव्हते की त्यांचा हा प्रवास शेवटचा ठरणार आहे. यातील फक्त एक प्रवासी सुदैवाने बचावला, पण त्याच्या मनावर या अपघाताचा आघात कायमचा राहणार यात शंका नाही.

            या दुर्घटनेनंतर माध्यमांचे आणि लोकांचे लक्ष प्रामुख्याने विमान आणि त्यातील प्रवाशांवर केंद्रित झाले. जमिनीवर झालेल्या हानीकडे, विशेषतः बी.जे. मेडिकल कॉलेजच्या विद्यार्थ्यांच्या मृत्यू आणि जखमांकडे फारसे लक्ष दिले गेले नाही, ही अत्यंत खेदजनक बाब आहे. हे विद्यार्थी कॉलेजच्या वसतिगृह मेसमध्ये जेवत होते. तोंडात घास असतानाच तेथील २० विद्यार्थ्यांवर काळाने घाला घातला.  हे विद्यार्थी केवळ संख्या नव्हते, तर ते आपले भविष्य होते. त्यांनी आपल्या आयुष्याची अनेक वर्षे वैद्यकीय शिक्षण घेण्यासाठी, रात्रंदिवस अभ्यास करण्यासाठी घालवली होती. त्यांचे कुटुंबीय त्यांच्याकडून मोठ्या आशा बाळगून होते. अशा प्रकारे अचानक त्यांचे आयुष्य संपणे, हे केवळ त्यांच्या कुटुंबासाठीच नव्हे, तर संपूर्ण समाजासाठी एक मोठी हानी आहे.

           या घटनेने अनेक प्रश्न निर्माण केले आहेत. विमानतळाजवळ असलेल्या निवासी इमारती आणि त्यांच्या सुरक्षेचा मुद्दा ऐरणीवर आला आहे. भविष्यात अशा घटना टाळण्यासाठी काय उपाययोजना केल्या पाहिजेत, याचा गांभीर्याने विचार करण्याची वेळ आली आहे. विमानतळ परिसरातील बांधकामे, त्यांची उंची आणि सुरक्षितता याबद्दलचे नियम अधिक कडक करणे गरजेचे आहे. तांत्रिक चुका किंवा मानवी चुकांमुळे असे अपघात घडतात, पण त्यांची किंमत सामान्य लोकांना मोजावी लागते.

           या दुःखद प्रसंगी, ज्यांनी आपले प्राण गमावले, त्यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली. विशेषतः, ज्या विद्यार्थी डॉक्टरांनी आपले भविष्य घडवण्यापूर्वीच जगाचा निरोप घेतला, त्यांची आठवण सदैव आपल्या मनात राहील. त्यांचे बलिदान व्यर्थ जाऊ नये. या घटनेतून आपण धडा घेतला पाहिजे आणि भविष्यात असे अपघात टाळण्यासाठी सर्वतोपरी प्रयत्न केले पाहिजेत. जखमी झालेल्या विद्यार्थ्यांच्या लवकर बरे होण्याची प्रार्थना करूया आणि त्यांना सर्वतोपरी मदत देऊया.

           या अपघातातील मृतांच्या कुटुंबियांना सावरण्यासाठी आणि त्यांना या दुःखातून बाहेर काढण्यासाठी समाजाच्या आणि सरकारची मदत आवश्यक आहे. त्यांच्यावरील आघात इतका मोठा आहे की त्याची भरपाई करणे शक्य नाही, परंतु त्यांना आधार देणे हे आपले कर्तव्य आहे. ही दुर्घटना आपल्याला जीवनाच्या अनिश्चिततेची आणि मानवी जीवनाच्या मूल्याची आठवण करून देते. आपण प्रत्येक क्षणाची किंमत ओळखली पाहिजे आणि एकमेकांना मदत केली पाहिजे. बी.जे. मेडिकल कॉलेजच्या प्रांगणात बळी पडलेल्या त्या निष्पाप आत्म्यांना शांती लाभो, हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना!