-उमाजी म. केळुसकर ⬑ रायगडचे रंगकर्मी ⬉
मी आणि नृत्य, जणू नाण्याच्या दोन बाजू. पण फरक इतकाच की मी आणि नृत्य एकच आहोत. दुधात ज्याप्रमाणे साखर मिसळते, त्याप्रमाणे माझ्या जीवनात नृत्य मिसळले आहे. नृत्याची आराधना मी कधी करायला लागलो, ते मला कळलेच नाही. अगदी बालपणीच मला नटराजांचे आशीर्वाद लाभले. त्यामुळे माझा नृत्यप्रवास लक्षवेधक ठरला आहे, असे उरण तालुक्यातील मोठ्या जुईचा पपन कमलाकर पाटील, हा पीएनपी हायस्कूलचा इयत्ता नववीमधील विद्यार्थी म्हणतो, तेव्हा त्याच्यातील ठासून भरलेला आत्मविश्वास दिसून येतो.
खरेतर पपनच्या घरात कलेचा वास आहे. वडील कमळाकर पाटील कमर्शिअल आर्टिस्ट आहेत. साईन बोर्ड पेंटिंगचा गेली 15 वर्षे ते स्वत:चा व्यवसाय चालवताहेत. त्यांनीच पपन जेथे-जेथे नृत्यस्पर्धात गेला तेथे-तेथे पपनची रंगभूषा आणि वेशभूषा केली आहे. त्यांनी अनेक नाटकांसाठीही रंगभूषा केली आहे. पपन अशी कलादृष्टी असलेल्या पित्याचा मुलगा आहे, त्यामुळे तोही कलाकार बनला, नृत्यपारंगत झाला. त्याच्याशी मांडलेली ही गप्पांची मैफिल.
पपन, तुला नृत्याची आवड कशी निर्माण झाली?
- आमच्या गावात नृत्याच्या स्पर्धा व्हायचा, मी त्यावेळी अगदी लहान होतो, असं असूनही आपणही नृत्य करावं असं माझ्या मनात आलं. पहिलीत असताना मी वडिलांकडे मलाही नृत्य करायचे असल्याचा हट्ट धरला, तेव्हा माझ्या वडिलांनी काकांकडे नृत्य शिक असं सांगितलं. माझे काका किशोर पाटील नृत्य बसवायचे. त्यांनी मला नृत्य शिकवले आणि आजही त्यांचे मला नृत्याबाबत मार्गदर्शन मिळते आहे.
पपन, तू शेकडो नृत्यस्पर्धात शेकडो बक्षीस मिळवलीस, परंतु पहिल्या बक्षिसाचे प्रत्येकाला अप्रुप असते. तू पाहिले बक्षीस कुठे मिळवलेस?
- गावात फ्रेन्डस ग्रुपने नृत्यस्पर्धा आयोजित केली होती. त्यात मी ‘यशवंत’ चित्रपटातील ‘कडकलक्ष्मी’ या गीतावर नृत्य केले आणि पहिल्या क्रमांकाचे बक्षीसही मी मिळवले. पहिलीत असतानाचे हे माझे पहिले बक्षीस, त्यानंतर आतापर्यंत मी नृत्यस्पर्धांत मागे वळून पाहिलेच नाही.
पपन, तू राष्ट्रीय पातळीवरील नृत्यस्पर्धेतही आपली चमक दाखवलीस त्याबद्दल सांग?
- 2005 साली मी नऊ वर्षांचा असताना नेहरु युवा केंद्र, अलिबागचे हितेंद्र वैद्य यांनी माझे नृत्य पाहून अनॉकुलम- केरळ येथील ऑल इंडिया नृत्य स्पर्धेसाठी माझी निवड केली. तेथे मी महाराष्ट्राचे प्रतिनिधीत्व केलं. या स्पर्धेत 13 राज्यांनी भाग घेतला होता. त्यांच्यामधून मला पहिल्या क्रमांकाचे बक्षीस मिळाले. नृत्यातून मी महाराष्ट्राची शान वाढविली याचा मला आजही अभिमान वाटतोय. नंतर एकता सांस्कृतिक महोत्सवात, मुंबईत आयोजित करण्यात आलेल्या तीन दिवसीय नृत्यस्पर्धेत 200 कसलेल्या स्पर्धकांमधून मला प्रथम क्रमांकाचे सुवर्णपदक मिळाले.
पपन, तू टीव्ही वाहिन्यांवरही आपल्या नृत्याची छाप पाडलीस, त्याबद्दल सविस्तर सांग?
- इ टीव्हीवरील ‘फूल टू धमाल’ नृत्यस्पर्धेत मी विजेता ठरलो. सह्याद्री वाहिनीवरील ‘दमदमादम’ या नृत्यस्पर्धेत प्राथमिक फेरी आणि उपान्त्य फेरीमध्ये मी विजेता ठरलो आणि अंतिम फेरीत सव्वाशे स्पर्धकांमधून मला तृतीय क्रमांकाचे बक्षीस मिळाले. नंतर ‘मी मराठी’ वाहिनीवर ‘तालावर ताल दे धमाल’ या कार्यक्रमात उपविजेता ठरलो. ‘मी मराठी’वरील ‘छोटे चॅम्पियन’ नृत्यस्पर्धेत रसायनीच्या ऋतुजा सुपेकर हिच्याबरोबर तीन गाण्यांवर नृत्य केली, परंतु ही स्पर्धा मी काही खाजगी कारणाने अर्ध्यावरच सोडली. 2008 साली सोनी वाहिनीवर ‘इंटरमेंटके लिये कुछ भी करेगा’ या कार्यक्रमात ‘रुखीसुखी रोटी’ या गाण्यावर पेणमधील रुपम पाटील हिच्याबरोबर बुजगावणे नृत्य केले. त्याला अनु मलिक आणि फरहा खान यांच्या हस्ते दहा हजार रुपयांचे बक्षीस मिळाले. माझ्या नृत्याची व्हीनस कंपनीने ‘विरारवाली जीवदानी मैय्या’ ही भोजपुरी डीव्हीडी काढली आहे. तर श्रेयस व्हिडीओ कंपनीने ‘गणपती सण गाजतंय’ ही व्हिसीडी काढली आहे.
पपन, एकापेक्षा एकचा तुझा प्रवास कसा झाला?
- झीच्या या नृत्याच्या या कार्यक्रमात हजारो स्पर्धक सहभागी झाले होते. त्यातून गुणवत्तेनुसार केवळ 25 स्पर्धकांची निवड करण्यात आली आणि या 25 स्पर्धकांमधून मी आता टॉपटेनमधील पोहोचलो आहे. आतापर्यंत मी 11 गाण्यांवर नृत्यं केली आहेत. कटस्वामी (तामिळगाणं), यही सपना, चांगभलं, रात है नशिली, ही नवरी असली, आयत्या घरात घरोबा, या या मैय्याया (उंदिरमामा आयलो), भागम भाग, हनुमान चालिसा, डिपांडी डिपांग, ढ्याटड्यांग या गाण्यावर मी एकापेक्षा एक सरस नृत्य करण्याचा प्रयत्न केला. ‘चांगभलं’ वरील नृत्यासाठी ‘बेस्ट परफार्मर ऑफ डे’ चे बक्षीस मला अभिनेता अशोक सराफ यांच्या हस्ते मिळाले आहे. तर ‘डिपांडी डिपांग’ या नृत्यासाठी महागुरु सचिन पिळगावकर यांनी आसनावरुन उठून माझ्यापर्यंत येऊन मला शंभर रुपयांचे बक्षीस दिले आणि पाठीवर कौतुकाची थाप मारली. तू कोणत्याही प्रकारची नृत्यं सफाईने करतोस असे माझ्याबद्दल कौतुगोद्गारही काढले.
पपन, तू या वयात आतापर्यंत अनेकानेक पुरस्कार मिळवलेस त्याबद्दल सांग?
- उरण येथे गणेश नाईक यांच्या हस्ते मला ‘राष्ट्रवादी’ पुरस्कार देण्यात आला आहे. द्रोणागिरी स्पोर्टस् असोसिएशन, उरणने पुष्कर श्रोत्री यांच्या हस्ते मला द्रोणागिरी पुरस्कार दिला आहे. तसेच उरण टाऊन हॉल येथे सतीश पुळेकर, कविता जोशी यांच्या हस्ते मला सह्याद्री भूषण पुरस्कार देण्यात आला आहे. सांगण्यासारखं म्हणजे कर्नाळा स्पोर्टस् ऍकॅडमी, पनवेलमध्ये सलग सातवेळा छोट्यांच्या नृत्यस्पर्धेत प्रथम क्रमांक मिळवण्याचा विक्रम केला आहे. संपूर्ण महाराष्ट्रातील आणि महाराष्ट्राबाहेरील नृत्यस्पर्धांमधून साडेतीनशे-चारशे बक्षिसे मी मिळवली आहेत.
पपन, तुझ्या नृत्यप्रवासात तुला आई-वडिलांचं जे उत्तेजन भेटलं, त्याबद्दल सांग ना?
- माझी आई मीना कमलाकर पाटील हिचे प्रोत्साहन मला मोलाचे आहे. वडिलांनी तर मला प्रत्येक नृत्यस्पर्धेत सहभागी केले. माझ्याबरोबर सतत खंबीरपणे उभे राहिले. काका किशोर पाटील यांचे मार्गदर्शन सतत लाभले. कोरिओग्राफर सचिन ठाकूर, सहकोरिओग्राफर अक्षय पाटील आणि मुंबईतील इतर कोरिओग्राफरचे सहकार्य मिळत आहे. या सर्वांच्यामुळे मी आज आत्मविश्वासाने नृत्यक्षेत्रात खंबीरपणे उभा आहे.
पपन, तू सध्या लहान आहेस, भविष्यात तुला विहार करण्यासाठी मोठं आकाश उपलब्ध आहे, परंतु तुझं भविष्यातील ध्येय कोणते आहे?
- मला अभिनेता बनायचे आहे, जर अभिनयात मी कारकीर्द केली नाही, तर मला नृत्यदिग्दर्शक बनायला आवडेल. त्यासाठी मी लागेल तितके कष्ट घ्यायला तयार आहे.
पपन निश्‍चितच एक ध्येयासक्त मुलगा आहे. नकळत्या वयापासून तो नृत्यामध्ये मेहनत करीत आहे, भविष्यातही तशीच मेहनत तो करत राहणार आहे. अभिनयात त्याला चमकायची इच्छा असली तरी नृत्य हा पपनचा पाया आहे, त्यामुळे तो कलेच्या प्रांतात अढळ राहणार आहे त्याला खूप खूप शुभेच्छा!
मी आणि नृत्य, जणू नाण्याच्या दोन बाजू. पण फरक इतकाच की मी आणि नृत्य एकच आहोत. दुधात ज्याप्रमाणे साखर मिसळते, त्याप्रमाणे माझ्या जीवनात नृत्य मिसळले आहे. नृत्याची आराधना मी कधी करायला लागलो, ते मला कळलेच नाही. अगदी बालपणीच मला नटराजांचे आशीर्वाद लाभले. त्यामुळे माझा नृत्यप्रवास लक्षवेधक ठरला आहे, असे उरण तालुक्यातील मोठ्या जुईचा पपन कमलाकर पाटील, हा पीएनपी हायस्कूलचा इयत्ता नववीमधील विद्यार्थी म्हणतो, तेव्हा त्याच्यातील ठासून भरलेला आत्मविश्वास दिसून येतो.
खरेतर पपनच्या घरात कलेचा वास आहे. वडील कमळाकर पाटील कमर्शिअल आर्टिस्ट आहेत. साईन बोर्ड पेंटिंगचा गेली 15 वर्षे ते स्वत:चा व्यवसाय चालवताहेत. त्यांनीच पपन जेथे-जेथे नृत्यस्पर्धात गेला तेथे-तेथे पपनची रंगभूषा आणि वेशभूषा केली आहे. त्यांनी अनेक नाटकांसाठीही रंगभूषा केली आहे. पपन अशी कलादृष्टी असलेल्या पित्याचा मुलगा आहे, त्यामुळे तोही कलाकार बनला, नृत्यपारंगत झाला. त्याच्याशी मांडलेली ही गप्पांची मैफिल.
पपन, तुला नृत्याची आवड कशी निर्माण झाली?
- आमच्या गावात नृत्याच्या स्पर्धा व्हायचा, मी त्यावेळी अगदी लहान होतो, असं असूनही आपणही नृत्य करावं असं माझ्या मनात आलं. पहिलीत असताना मी वडिलांकडे मलाही नृत्य करायचे असल्याचा हट्ट धरला, तेव्हा माझ्या वडिलांनी काकांकडे नृत्य शिक असं सांगितलं. माझे काका किशोर पाटील नृत्य बसवायचे. त्यांनी मला नृत्य शिकवले आणि आजही त्यांचे मला नृत्याबाबत मार्गदर्शन मिळते आहे.
पपन, तू शेकडो नृत्यस्पर्धात शेकडो बक्षीस मिळवलीस, परंतु पहिल्या बक्षिसाचे प्रत्येकाला अप्रुप असते. तू पाहिले बक्षीस कुठे मिळवलेस?
- गावात फ्रेन्डस ग्रुपने नृत्यस्पर्धा आयोजित केली होती. त्यात मी ‘यशवंत’ चित्रपटातील ‘कडकलक्ष्मी’ या गीतावर नृत्य केले आणि पहिल्या क्रमांकाचे बक्षीसही मी मिळवले. पहिलीत असतानाचे हे माझे पहिले बक्षीस, त्यानंतर आतापर्यंत मी नृत्यस्पर्धांत मागे वळून पाहिलेच नाही.
पपन, तू राष्ट्रीय पातळीवरील नृत्यस्पर्धेतही आपली चमक दाखवलीस त्याबद्दल सांग?
- 2005 साली मी नऊ वर्षांचा असताना नेहरु युवा केंद्र, अलिबागचे हितेंद्र वैद्य यांनी माझे नृत्य पाहून अनॉकुलम- केरळ येथील ऑल इंडिया नृत्य स्पर्धेसाठी माझी निवड केली. तेथे मी महाराष्ट्राचे प्रतिनिधीत्व केलं. या स्पर्धेत 13 राज्यांनी भाग घेतला होता. त्यांच्यामधून मला पहिल्या क्रमांकाचे बक्षीस मिळाले. नृत्यातून मी महाराष्ट्राची शान वाढविली याचा मला आजही अभिमान वाटतोय. नंतर एकता सांस्कृतिक महोत्सवात, मुंबईत आयोजित करण्यात आलेल्या तीन दिवसीय नृत्यस्पर्धेत 200 कसलेल्या स्पर्धकांमधून मला प्रथम क्रमांकाचे सुवर्णपदक मिळाले.
पपन, तू टीव्ही वाहिन्यांवरही आपल्या नृत्याची छाप पाडलीस, त्याबद्दल सविस्तर सांग?
- इ टीव्हीवरील ‘फूल टू धमाल’ नृत्यस्पर्धेत मी विजेता ठरलो. सह्याद्री वाहिनीवरील ‘दमदमादम’ या नृत्यस्पर्धेत प्राथमिक फेरी आणि उपान्त्य फेरीमध्ये मी विजेता ठरलो आणि अंतिम फेरीत सव्वाशे स्पर्धकांमधून मला तृतीय क्रमांकाचे बक्षीस मिळाले. नंतर ‘मी मराठी’ वाहिनीवर ‘तालावर ताल दे धमाल’ या कार्यक्रमात उपविजेता ठरलो. ‘मी मराठी’वरील ‘छोटे चॅम्पियन’ नृत्यस्पर्धेत रसायनीच्या ऋतुजा सुपेकर हिच्याबरोबर तीन गाण्यांवर नृत्य केली, परंतु ही स्पर्धा मी काही खाजगी कारणाने अर्ध्यावरच सोडली. 2008 साली सोनी वाहिनीवर ‘इंटरमेंटके लिये कुछ भी करेगा’ या कार्यक्रमात ‘रुखीसुखी रोटी’ या गाण्यावर पेणमधील रुपम पाटील हिच्याबरोबर बुजगावणे नृत्य केले. त्याला अनु मलिक आणि फरहा खान यांच्या हस्ते दहा हजार रुपयांचे बक्षीस मिळाले. माझ्या नृत्याची व्हीनस कंपनीने ‘विरारवाली जीवदानी मैय्या’ ही भोजपुरी डीव्हीडी काढली आहे. तर श्रेयस व्हिडीओ कंपनीने ‘गणपती सण गाजतंय’ ही व्हिसीडी काढली आहे.
पपन, एकापेक्षा एकचा तुझा प्रवास कसा झाला?
- झीच्या या नृत्याच्या या कार्यक्रमात हजारो स्पर्धक सहभागी झाले होते. त्यातून गुणवत्तेनुसार केवळ 25 स्पर्धकांची निवड करण्यात आली आणि या 25 स्पर्धकांमधून मी आता टॉपटेनमधील पोहोचलो आहे. आतापर्यंत मी 11 गाण्यांवर नृत्यं केली आहेत. कटस्वामी (तामिळगाणं), यही सपना, चांगभलं, रात है नशिली, ही नवरी असली, आयत्या घरात घरोबा, या या मैय्याया (उंदिरमामा आयलो), भागम भाग, हनुमान चालिसा, डिपांडी डिपांग, ढ्याटड्यांग या गाण्यावर मी एकापेक्षा एक सरस नृत्य करण्याचा प्रयत्न केला. ‘चांगभलं’ वरील नृत्यासाठी ‘बेस्ट परफार्मर ऑफ डे’ चे बक्षीस मला अभिनेता अशोक सराफ यांच्या हस्ते मिळाले आहे. तर ‘डिपांडी डिपांग’ या नृत्यासाठी महागुरु सचिन पिळगावकर यांनी आसनावरुन उठून माझ्यापर्यंत येऊन मला शंभर रुपयांचे बक्षीस दिले आणि पाठीवर कौतुकाची थाप मारली. तू कोणत्याही प्रकारची नृत्यं सफाईने करतोस असे माझ्याबद्दल कौतुगोद्गारही काढले.
पपन, तू या वयात आतापर्यंत अनेकानेक पुरस्कार मिळवलेस त्याबद्दल सांग?
- उरण येथे गणेश नाईक यांच्या हस्ते मला ‘राष्ट्रवादी’ पुरस्कार देण्यात आला आहे. द्रोणागिरी स्पोर्टस् असोसिएशन, उरणने पुष्कर श्रोत्री यांच्या हस्ते मला द्रोणागिरी पुरस्कार दिला आहे. तसेच उरण टाऊन हॉल येथे सतीश पुळेकर, कविता जोशी यांच्या हस्ते मला सह्याद्री भूषण पुरस्कार देण्यात आला आहे. सांगण्यासारखं म्हणजे कर्नाळा स्पोर्टस् ऍकॅडमी, पनवेलमध्ये सलग सातवेळा छोट्यांच्या नृत्यस्पर्धेत प्रथम क्रमांक मिळवण्याचा विक्रम केला आहे. संपूर्ण महाराष्ट्रातील आणि महाराष्ट्राबाहेरील नृत्यस्पर्धांमधून साडेतीनशे-चारशे बक्षिसे मी मिळवली आहेत.
पपन, तुझ्या नृत्यप्रवासात तुला आई-वडिलांचं जे उत्तेजन भेटलं, त्याबद्दल सांग ना?
- माझी आई मीना कमलाकर पाटील हिचे प्रोत्साहन मला मोलाचे आहे. वडिलांनी तर मला प्रत्येक नृत्यस्पर्धेत सहभागी केले. माझ्याबरोबर सतत खंबीरपणे उभे राहिले. काका किशोर पाटील यांचे मार्गदर्शन सतत लाभले. कोरिओग्राफर सचिन ठाकूर, सहकोरिओग्राफर अक्षय पाटील आणि मुंबईतील इतर कोरिओग्राफरचे सहकार्य मिळत आहे. या सर्वांच्यामुळे मी आज आत्मविश्वासाने नृत्यक्षेत्रात खंबीरपणे उभा आहे.
पपन, तू सध्या लहान आहेस, भविष्यात तुला विहार करण्यासाठी मोठं आकाश उपलब्ध आहे, परंतु तुझं भविष्यातील ध्येय कोणते आहे?
- मला अभिनेता बनायचे आहे, जर अभिनयात मी कारकीर्द केली नाही, तर मला नृत्यदिग्दर्शक बनायला आवडेल. त्यासाठी मी लागेल तितके कष्ट घ्यायला तयार आहे.
पपन निश्‍चितच एक ध्येयासक्त मुलगा आहे. नकळत्या वयापासून तो नृत्यामध्ये मेहनत करीत आहे, भविष्यातही तशीच मेहनत तो करत राहणार आहे. अभिनयात त्याला चमकायची इच्छा असली तरी नृत्य हा पपनचा पाया आहे, त्यामुळे तो कलेच्या प्रांतात अढळ राहणार आहे त्याला खूप खूप शुभेच्छा!
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा